หนองในเทียม หนองในแท้ ต่างกัน?

หนองในเทียม (Non Gonococcal Urethritis) คือโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่สามารถติดต่อได้ทั้งเพศชายและเพศหญิง มีลักษณะอาการคล้ายกับโรคหนองในแท้ แต่จะแตกต่างตรงที่หนองในเทียมเกิดจากเชื้อไวรัส เชื้อรา หรือเชื้อแบคทีเรียอื่นๆ โดยที่โรคหนองในเทียมนั้นจัดอยู่ในโรคที่ไม่ได้มีสาเหตุของโรคมาจากการติดเชื้อ Neisseria gonorrhoeae หรือ หนองในแท้ ซึ่งเชื้อส่วนใหญ่ที่พบมากในผู้ที่เป็นโรคหนองในเทียม ได้แก่ เชื้อแบคทีเรีย Chlamydia trachomatis และ เชื้อยูเรียพลาสม่าสายพันธ์ุ Ureaplasma urealyticum​

ผู้ติดเชื้อหนองในเทียมส่วนใหญ่มักจะไม่แสดงอาการที่ชัดเจน ทำให้ไม่ได้รับการวินิจฉัยและรักษาอย่างทันท่วงที หากพบว่ามีอาการคล้ายติดเชื้อหนองในจึงควรรีบปรึกษาแพทย์เพื่อตรวจรักษาได้อย่างเหมาะสม ช่วยลดโอกาสการลุกลามร้ายแรงจนทำให้เป็นหมันและลดความเสี่ยงในการติดเชื้อโรคติดต่อทางเพศอื่นๆได้

อาการของหนองในเทียมเป็นอย่างไร

โดยปกติแล้วผู้ป่วยโรคหนองในเทียมระยะแรกจะไม่แสดงอาการให้เห็นชัดเจน ซึ่งหลังจากได้รับเชื้อเป็นระยะเวลาประมาณ 1-3 สัปดาห์ ผู้ป่วยจึงจะแสดงอาการโดยที่หนองในเทียมในเพศชายและเพศหญิงจะแสดงอาการแตกต่างกันดังนี้

อาการหนองในเทียมในเพศชาย

• มีของเหลวขาวหรือหนอง ไหลออกจากปลายอวัยวะเพศ
• มีอาการปวดแสบร้อน รู้สึกเจ็บ ขณะปัสสาวะ
• หนังหุ้มปลายอวัยวะเพศอักเสบ
• มีอาการปวดและบวมบริเวณลูกอัณฑะ
• มีอาการระคายเคืองและคันบริเวณท่อปัสสาวะ

อาการหนองในเทียมในเพศหญิง

• มีอาการปวดแสบร้อน รู้สึกเจ็บ ขณะปัสสาวะ
• ตกขาวมากผิดปกติ ตกขาวเป็นมูกปนหนอง มีกลิ่นเหม็น 
• มีอาการแสบเคืองและคันบริเวณรอบอวัยวะเพศ
• มีเลือดออกขณะมีเพศสัมพันธ์ 
• ปวดท้องน้อย ขณะมีเพศสัมพันธ์
• ผู้ป่วยบางรายปวดท้องช่วงมีประจำเดือนพร้อมกับมีไข้ 
• ผู้ป่วยบางรายมีเลือดออกช่วงที่ไม่มีประจำเดือน

​ในกรณีที่ผู้ป่วยติดเชื้อทางทวารหนัก หรือทางปาก อาการที่แสดงก็จะแตกต่างออกไป เช่น มีเลือดหรือหนองไหลออกจากทวารหนัก รู้สึกปวด เจ็บ ที่บริเวณทวารหนัก รวมถึงในผู้ที่มีเพศสัมพันธ์ทางปากอาจมีไข้ ไอ และรู้สึกเจ็บคอ

วิธีการและขั้นตอนการรักษาหนองในเทียม

สำหรับผู้ที่มีอาการคล้ายเป็นโรคหนองในตามที่กล่าวมาข้างต้น และต้องการเข้ารับการวินิจฉัยและตรวจรักษา แพทย์จะทำการซักประวัติและสอบถามอาการเบื้องต้น รวมถึงสอบถามพฤติกรรมการมีเพศสัมพันธ์ของผู้เข้ารับการตรวจ หลังจากนั้นแพทย์จะทำการเก็บตัวอย่างสารคัดหลั่ง ซึ่งสามารถทำได้ทั้งหมด 2 วิธี คือ การเก็บตัวอย่างบริเวณที่มีการร่วมเพศ และการเก็บตัวอย่างจากปัสสาวะ เพื่อทำการตรวจหาเชื้อที่อาจเป็นสาเหตุของโรคหนองใน หากผลตรวจพบว่าเป็นโรคหนองในเทียม แพทย์จะแนะให้คู่นอนของผู้ป่วยเข้ารับการตรวจวินิจฉัยร่วมด้วยเพื่อป้องกันการกลับมาเป็นซ้ำอีกครั้ง

การรักษาหนองในเทียม แพทย์จะทำการรักษาโดยการเลือกใช้ชนิดยาและกำหนดปริมาณยาตามตำแหน่งที่ติดเชื้อ ในผู้ที่ติดเชื้อขั้นเริ่มต้นแพทย์จะรักษาโดยการให้รับประทานยาปฏิชีวนะที่มีคุณสมบัติในการกำจัดเชื้อหนองในเทียม ซึ่งผู้ป่วยจะมีอาการดีขึ้นภายในระยะเวลาประมาณ 1-2 สัปดาห์ และในกรณีผู้ป่วยที่มีอาการติดเชื้อหนองในเทียมขั้นรุนแรง แพทย์จะเลือกรักษาด้วยการฉีดยาเข้าสู่เส้นเลือดแทน สิ่งสำคัญคือโรคหนองในเทียมนั้นไม่สามารถหายเองได้ ผู้ป่วยจะต้องรับการรักษาโดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเท่านั้น

ยาที่ใช้สำหรับรักษาหนองในเทียม

โดยปกติแล้วแพทย์จะทำการรักษาผู้ป่วยโรคหนองในเทียม ด้วยการใช้ยาปฏิชีวนะชนิดรับประทานเพื่อป้องกันการติดเชื้อและแพร่กระจายของแบคทีเรีย ซึ่งยาแต่ละกลุ่มจะถูกใช้ในการรักษาแตกต่างกันตามเชื้อที่ก่อให้เกิดหนองในเทียมและบริเวณที่มีอาการ ตัวอย่างเช่น ​

กลุ่มยาสำหรับหนองในเทียมบริเวณอวัยวะเพศ ทวารหนัก และคอ

• อะซิโธรมัยซิน Azithromycin
• อิริโทรมัยซิน Erythromycin
• ดอกซีไซคลิน Doxycycline
• ร็อกซิโทรมัยซิน Roxithromycin

กลุ่มยาสำหรับหนองในเทียมบริเวณเยื่อบุตา(ผู้ใหญ่)

• อะซิโธรมัยซิน Azithromycin
• อิริโทรมัยซิน Erythromycin 
• ดอกซีไซคลิน Doxycycline
• เตตราไซคลิน Tetracycline

​กลุ่มยาสำหรับหนองในเทียมในหญิงตั้งครรภ์

• เซฟไตรอะโซน Ceftriaxone
• อะซิโธรมัยซิน Azithromycin
• อิริโทรมัยซิน Erythromycin

​กลุ่มยาสำหรับหนองในเทียมบริเวณเยื่อบุตา(ทารก)

• อิริโทรมัยซิน Erythromycin 
• อะซิโธรมัยซิน Azithromycin

​กลุ่มยาสำหรับหนองในเทียมในเด็ก

• อิริโทรมัยซิน Erythromycin สำหรับเด็กที่มีน้ำหนักตัวน้อยว่า 45 กิโลกรัม
• อะซิโธรมัยซิน Azithromycin  สำหรับเด็กที่มีน้ำหนักตัวมากกว่า 45 กิโลกรัม หรือ เด็กอายุน้อยว่า 8 ปี
• อะซิโธรมัยซิน Azithromycin สำหรับเด็กอายุ 8 ปีขึ้นไป
• ดอกซีไซคลิน Doxycycline สำหรับเด็กอายุ 8 ปีขึ้นไป​

” สิ่งที่สำคัญไม่แพ้การตรวจเพื่อวินิจฉัยโรครักษาโรคหนองในเทียม คือ การรับประทานยาที่แพทย์กำหนดให้อย่างเคร่งครัดและสม่ำเสมอ รวมถึงต้องงดการมีเพศสัมพันธ์เป็นเวลา 7 วันหลังจากเริ่มกินยา และต้องทำการตรวจหาเชื้อหนองในเทียมซ้ำอีกครั้งหลังจากรักษาหายแล้ว เพื่อให้มั่นใจว่าผู้ป่วยไม่มีการกลับมาเป็นซ้ำอีกครั้งและไม่มีการแพร่เชื้อหนองในเทียมสู่คู่นอนตนเอง “

การป้องกันและลดความเสี่ยงติดเชื้อหนองในเทียม

วิธีการป้องกันการติดเชื้อหนองในเทียมที่ได้ผลดีที่สุดคือ การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการมีเพศสัมพันธ์ที่ปลอดภัย และลดความเสี่ยงในการติดเชื้อจากการมีเพศสัมพันธ์ด้วยวิธีดังนี้ 

• สวมถุงยางอนามัยทุกครั้งเมื่อมีเพศสัมพันธ์ทั้งทางอวัยวะเพศ หรือ ทางทวารหนัก
• ใช้ถุงยางอนามัยที่ได้มาตรฐานและสวมใส่อย่างถูกวิธี
• หลีกเลี่ยงการเปลี่ยนคู่นอนบ่อย
• ไม่ใช้อุปกรณ์เสริมทางเพศ  หรือ Sex toy ร่วมกับผู้อื่น
• ตรวจสุขภาพและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์อย่างสม่ำเสมอ อย่างน้อย 1 ครั้ง/ปี

อ่านบทความอื่น ๆ ที่เกี่ยวกับหนองในเทียม

หนองในเทียม โรคติดต่อทางเพศที่ต้องระวัง

หนองในมีอาการอย่างไร เป็นแล้วอันตรายหรือไม่?