โรคฝีดาษลิง | Mpox หรือไข้ทรพิษลิง เกิดจากไวรัส Othopoxvirus ซึ่งอยู่ในตระกูลเดียวกันกับเชื้อไวรัสโรคฝีดาษ หรือไข้ทรพิษ พบในสัตว์ตระกูลลิงและสัตว์ฟันแทะ เป็นโรคติดต่อจากสัตว์สู่คน และติดจากคนสู่คนได้ ซึ่งพบโรคนี้ครั้งแรกจากลิงในห้องทดลอง จึงเรียกว่า “ฝีดาษลิง” แบ่งออกเป็น 2 สายพันธุ์หลัก คือ
ฝีดาษลิงเมื่อเข้าสู่ร่างกายจะมีระยะฟักตัวประมาณ 1 – 2 สัปดาห์
เราสามารถติดโรคนี้ได้จากสัตว์ที่ติดเชื้อได้ ทั้งจากการที่ถูกสัตว์นั้นกัดหรือข่วน ส่วนการติดเชื้อจากคนสู่คน เกิดได้โดยการสัมผัสกันโดยตรง หรือจับเสื้อผ้าที่นอน ที่ปนเปื้อนเชื้อ ไวรัสจะเข้าสู่ร่างกาย ผ่านรอยแผลบนผิวหนัง หรือระบบทางเดินหายใจหรือเนื้อเยื่อที่มีเมือก เช่น ดวงตา จมูก ปาก แต่ทั้งนี้จากการระบาดที่พบช่วงหลังนี้ ทำให้ผู้เชี่ยวชาญหลายท่านเชื่อว่า การมีเพศสัมพันธ์ ก็มีโอกาสที่จะแพร่เชื้อได้
แพทย์เฉพาะทางจะพิจารณาจากอาการเป็นหลัก โดยเฉพาะอาการมีไข้พร้อมกับตุ่มน้ำใส คือสัญญาณชัดเจนของโรคฝีดาษลิง โดยจะทำการตรวจหาสารพันธุกรรม Real – Time PCR โดยระยะเวลาการตรวจอยู่ที่ 24 – 48 ชั่วโมง และการตรวจลำดับนิวคลิโอไทด์ด้วยเทคนิค DNA Sequencing ที่ใช้ระยะเวลาการตรวจ 4 – 7 วัน
ปัจจุบันยังไม่มีการรักษาที่จำเพาะเจาะจงสำหรับฝีดาษลิง โดยทั่วไปแล้ว ผู้ป่วยจะสามารถหายจากโรคได้เอง ในระยะเวลาประมาณ 2-4 สัปดาห์ ในกรณีที่เป็นกลุ่มผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรง มีภูมิคุ้มกันต่ำ หรือมีโรคประจำตัว จะมีการรักษาโดยใช้ยา Tecovirimat Cidofovir Brincidofovir ซึ่งเป็นยากลุ่มเดียวกันกับที่ใช้รักษาโรคไข้ทรพิษ
ขอบคุณข้อมูล : pptvhd36
ถึงแม้ว่าในปัจจุบัน ฝีดาษลิงในประเทศไทยจะยังไม่ได้มีการแพร่ระบาด แต่เราควรทำความรู้จักกับโรคนี้ไว้ เพื่อระมัดระวังและป้องกันตนเองอยู่เสมอ ด้วยการล้างมือบ่อย ๆ หลีกเลี่ยงการสัมผัสกับสัตว์ตระกูลลิง สัตว์ตระกูลฟันแทะ รวมถึงการสวมหน้ากากอนามัย เว้นระยะห่าง เพียงเท่านี้ก็จะทำให้คุณห่างไกลจากฝีดาษลิงในระดับนึงแล้ว
นักวิทยาศาสตร์ …
บทใหม่แห่งความร…